CADavg: 82 rpm | HZ: 0% | FZ: 14% | PZ: 86%

Pierwsze w życiu GIGA (i to jakie!)!!!

Mimo, że dojechałem w zasadzie w końcówce stawki był to do tej pory jeden z nejlepszych maratonów, w których jechałem. Chyba dlatego, że było to moje pierwsze giga. Start poszedł spokojnie, nikt nie wyrywał z całych sił do przodu, można było spokojnie zająć swoje miejsce w stawce. Nawet na odcinku nadwarciańskim nie było nerwówki - każdy spokojnie jechał swoje, no może oprócz draba ;)

Już od 15 kilometra dobraliśmy się z nr 1322 (Krzysztof Gierjatowski z MTB Mercedes Service Team) oraz nr 78 (Piotr Romaszewski) i wspólnie jechaliśmy najbliższe kilkadziesiąt kilometrów. Najpierw chłopacy więcej pracowali, od Murowanej częściej ja pojawiałem się na czubie naszego trzyosobowego składu. Wyprzedzało nas wielu znerwicowanych megowców a my robiliśmy swoje. Na 40 km na chwilę podpiął się pod nas drab, ale ostatecznie do Dziewiczej dojechaliśmy we trójkę. Na podejściu pod killera rozdzieliliśmy się - ze względu na "stan przedskurczowy łydek" musiałem lekko zwolnić.

Mercedes odjechał, a kolegę nr 78 złapał jeszcze większy kryzys niż mnie, dlatego od Dziewiczej to ja prowadziłem. W międzyczasie dogonił nas Marek i od tego momentu to on dawał najmocniejsze zmiany (starałem się jak mogłem, ale powoli zaczynało brakować mi sił). Po małej pomyłce trasy Marek odskoczył razem z kolesiem z GPS'em i tyle ich widziałem... My za to łyknęliśmy nr 1025 (Michał Grzelak z Bydzia Power) i znowu we trójkę ciągnęliśmy do przedostatniego bufetu. Bydzia Power miał problemy z nogą i został na popasie trochę dłużej.

Gdy my wcinaliśmy kolejne banany wyprzedziła nas grupka kliku osób, która nie stawała na bufecie - nie wiem skąd oni się wzięli. To były w zasadzie ostatnie osoby, które widzieliśmy na trasie. Zaczęła się walka o przeżycie, przynajmniej dla mnie. Kolega Piotr po problemach za Dziewiczą, gdy wogóle nie wychodził na zmiany i tylko prosił o dowiezienie do mety stał się dla mnie wybawieniem. Na prostych byłem w stanie dotrzymać mu koła, ale gdy tylko pojawiała się górka lub piach zostawałem w tyle. Wtedy Piotr lekko zwalniał i czekał, aż go podgonię. Gdyby nie pomoc z jego strony na pewno straciłbym dobre kilka minut na samotnej jeździe. A tak do bufetu na setnym kilometrze miałem kogo gonić. Tam się rozdzieliliśmy i do mety dojechaliśmy już osobno.

Podsumowując, maraton przejechany na miarę moich możliwości. W końcu żeby jeździć trzeba jeździć! A nie to co ja...
Momentami trasa cholernie się dłużyła, ale dzięki wzorowej współpracy dało się przetrwać te ponad 5 godzin w siodełku. Z numerem 78 przejechałem aż 85 kilometrów wspólnie pokonując własne słabości. Szkoda tylko, że na krótszych dystanasach trudno o taką współpracę...

Czas: 5:17:36.6
Check point1: 2:47:15 / 86
Check point2: 3:48:46 / 83
GIGA Open: 88/102 (+7 DNF)
GIGA M2: 29/30 (+3 DNF)
Strata: 01:24:46 (Bartosz Banach)
DST: 111,00 km
AVG: 21,66 km/h
Vmax: 56,5 km/h

Goggle Pro Active Eyewear STATS
JPbike – 35 (15 M3) – 4:24:28.2
z3waza - 52 (7 M4) - 4:40:47.2
drogbas - 57 (24 M3) - 4:43:46.1
klosiu – 64 (27 M3) – 4:48:17.1
Marc – 79 (27 M2) – 5:02:52.4
daVe - 88 (29 M2) - 5:17:36.6
duda - 95 (30 M2) - 5:36:00.9

jacgol - 96 (32 M3) - 3:12:54
toadi69 - 207 (39 M4) - 3:43:19
Maks – 228 (43 M4) - 3:52:39

Początek jadę bardzo zachowawczo, w zasadzie od razu w końcówce. Mimo to przez chwilę udaje się o koło wyprzedzić klosia ;) Obok mnie duda i drab, który za chwilę zacznie świrować... :p (foto by: bikelife.pl)


Odcinek nadwarciański to sporo krętych singli, kilka miejsc nie do podjechania, ale reszta sprawia duży fun. Dobrze, że ten fragment chyba już na stałe zagościł w murowanej edycji golonki. (foto by: bikelife.pl)


Nawet mostki są! (foto by: bikelife.pl)


Duda początkowo jedzie tuż za mną, później niestety trochę zostaje w tyle. (foto by: bikelife.pl)


Mniej więcej od 15 km zaczynamy wspólną jazdę z "Mercedesem" i Piotrem. (foto by: bikelife.pl)


Nie wiem, co jest, ale w piachu opony pływają jak szalone. Za trzy razy cudem uniknąłem gleby. (foto by: bikelife.pl)


W tym momencie jeszcze nie wiem, że spędzę z chłopakami najbliższe ponad 3 godziny. Początkowo częściej jestem ostatnim wagonikiem, za Murowaną coraz częściej prowadzę, za to od 80 km wszystko wraca do normy, czyli znowu robię za pijawkę ;) (foto by: Bartek Sufin)


Mimo sporego zmęczenia i przyjazdu w końcówce stawki jestem mega zadowolony z przejechania pierwszego giga w jednym kawałku :) (foto by: bikelife.pl)

CADavg: 84 rpm | HZ: 1% | FZ: 8% | PZ: 92%

Pierwsze w tym roku ściganie, no i pierwsza wtopa. Niestety. Na początku nic na to nie wskazywało: szybka rogrzewka, rozkminy na temat ubioru i mnóstwo śmiechu "w sektorach". Po trochę nerwowym starcie honorowym przymusowy postój na rynku. Ponoć, aby pozdrowić mieszkańców. Szkoda tylko, że ich nie widziałem ;) Po starcie ostrym rura do przodu. Kłosiu, Marek i Jacek w zasięgu wzroku. Duda i Maks za mną. Wojtek w rowie grzebie coś przy rowerze. Na takich plaskaczach ustawienie się w odpowiednim miejscu w stawce jest najważniejsze, więc zaczynam wyprzedzać.

W pewnym momencie, podczas przejeżdżania z lewego toru jazdy na prawy, przednie koło ucieka na koleinie a ja z rowerem orzę pole jakiemuś rolnikowi. Pozbierałem się szybko, minęło mnie może 3-4 kolesi. Wskakuję na rower i zauważam, że z prawą klamką coś nie halo - tłoczek się blokuje. Próbuję grzebać przy nim w trakcie jazdy i wypinam przez przypadek licznik... Gdyby to był ostatni etap TdF to pewnie bym pojechał, ale tak to mi go trochę szkoda. Zatrzymuję się i szukam zguby. Gdy już znajduję moją Sigmę zajmuję się klamką. Nic jednak nie udaje się wskórać, no cóż postaram się jak najmniej używać tylnego hamulca. Cała akcja nie zajęła dużo - pewnie nie więcej niż 5 minut. Szkopuł w tym, że było to na 5 kilometrze, czyli zdążyły mnie wyprzedzić nawet matki z dziećmi... Wyścig skończony.

Przez głowę przechodzi myśl, żeby sobie odpuścić, ale ostatecznie zaczynam wielką gonitwę. I to w zasadzie do samej mety. Jedyny wagonik, jaki mijam to ten z Maksem. Jednak nie są chętni do współpracy (później Maks coś mówił, że za mocną zmianę dałem :p). Oprócz tego same "odpadnięte pijawki". Myślałem, że będzie lepiej, gdy na asfalcie połączyliśmy się z mini. Nic z tego - 30 km/h to był dla nich maks (?!). Gdy tak sobie wyprzedzałem zza zakrętu wyjechało auto. Dzięki Bogu skończyło się tylko na przymusowym zatrzymaniu w rowie po lewej stronie drogi... Dalej w zasadzie nie ma o czym pisać. Gdy mini pojechało swoimi drogami zostałem sam na sam z wiatrem i trasą. Aż mi się nie chce o tym pisać... Na dobitkę na ostatnim asfalcie wyprzedziła mnie Magda Hałajczak ;(

Czas: 3:15:27
Check point: 2:46:07 / 109
MEGA Open: 110/153 (+12 DNF)
MEGA M2: 33/37 (+5 DNF)
Strata: 0:53:52 (Kornel Osicki)
DST: 71,00 km
AVG: 21,29 km/h
Vmax: 45,14 km/h

Goggle Pro Active Eyewear STATS
klosiu – 30 (12 M3) – 2:42:35
JPbike – 56 (23 M3) – 2:48:25
krzychuuu86 – 58 (22 M2) – 2:48:28
josip – 65 (26 M3) – 2:53:27
biniu – 80 (14 M4) – 2:59:41
Marc – 84 (27 M2) – 3:01:21
duda – 102 (32 M2) – 3:09:13
daVe – 110 (33 M2) – 3:15:27
Maks – 114 (22 M4) - 3:16:52
kania76 – 115 (47 M3) – 3:16:55

Porównując do ubiegłego roku jest znacznie gorzej. Nie wiem, na ile to wina straty na początku ścigu, a na ile brak formy. Z klamką do teraz nie wiem co się stało, po powrocie do Bydgoszczy i wyciągnięciu bike'a z auta zaczęła odskakiwać (?!), ale ma bardzo duży luz. Zaraz wsiadam na rower i jadę do chłopaków z centrumrowerowe.pl to może mi coś podpowiedzą.

Tutaj jeszcze nie wiem, że maraton nadaje się do jak najszybszego zapomnienia. (foto by: fotomtb.pl)


O, a tutaj już zaczynam zapominać ;) (foto by: fotomtb.pl)

Ścig ten odbył się w ramach II Grand Prix MTB Amatorów. Piszę ścig, ponieważ klasyfikacja mundurowa prowadzona była tylko na mini. Jeszcze nigdy nie jechałem na krótkim dystansie, więc pomyślałem sobie - czemu nie? Na miejsce dojechałem razem z Sylwią. W kolejce, która utworzyła się do biura zawodów, spotkaliśmy Dudę i Sławka. Gdyby nie oni, to nie wiem czy do teraz odebralibyśmy swoje numerki... Gdy w końcu załatwiliśmy formalności wybraliśmy się obejrzeć trasę. I to wszyscy - Sylwia też zdecydowała się wystartować! :)

Po krótkiej rozgrzewce podjechaliśmy jeszcze na chwilę do auta na parking. Nie postaliśmy nawet dwóch minut a już chyba połowa startujących ustawiła się w pierwszym i jedynym sektorze... Nosz kurde... A ja miałem takie plany na start w samym czubie... No nic, wylądowaliśmy tak około 150 miejsca (na 250 startujących). Będzie co robić przez pierwsze kilometry... Plus, że do końca mogłem być z moją dzielną dziewczynką!

3, 2, 1... POSZLI!!! tzn. czołówka, ja musiałem swoje poczekać, żeby móc ruszyć z miejsca. Od samego początku ogień. Najpierw asfalt a ja lecę poboczem. Później takie betonowe płyty na szerokość kół samochodu a ja środkiem, między nimi (i ludźmi :D ) Newralgiczne miejsce to metalowa barierka tuż za mostkiem. Prawie na całą szerokość drogi, bokiem z jednej i drugiej strony zmieści się tylko jeden rower. Robi się korek, ale na szczęście z boku są schody... ;) Przede mną jeszcze kawałek asfaltu i zaczyna się szutrowa tarka. Na niej mijam na pełnej prędkości Dudę (dopiero?!) i staram się gonić tych z przodu. Po niedługim czasie wjechaliśmy w pole a później w las.

No i się zaczęło... Sporo piachu, niektórzy mocno tańczą, moje oponki radzą sobie nadzwyczaj dobrze. Sporo osób wyprzedziłem właśnie na piaszczystych podjazdach. Trasa nie była zbyt trudna. Lasy, piasek, trochę korzeni i chyba tylko dwie konkretne ścianki do podjechania. Zjazdy podobnie - pierwszy nawet fajny, jeszcze trochę i bym się na nim katapultował bo wpadłem w jakąś muldę :) Drugi łagodniejszy, ale za to bardzo piaszczysty. Parę kilometrów jadę goniąc żółtą koszulkę a uciekając przed złowrogimi cieniami. Żółta koszulka przegrywa ze mną. Ja przegrywam z cieniami. Mniej więcej od połowy jedziemy grupką chyba 6 osób.

Jest moc! Na liczniku w zasadzie cały czas >30 km/h. Prosta, hamulec, zakręt i cała naprzód. Po kilku roszadach w peletonie koleś przede mną zaczyna słabnąć a ja głupi go wtedy nie wyprzedziłem. Powoli tracimy metry do lokomotywy i pierwszych wagoników naszego składu. Zaczynamy we dwójkę odpadać. Po paru minutach jeszcze jeden wagonik odpada, doganiamy go i jedziemy we trójkę, ja na końcu. Do mety zostały pewnie ze 2-3 kilometry - atakuję! Niweluję naszą stratę do trójki uciekinierów, ale nie udaje się przyspawać. Straciłem sporo sił, muszę zejść z prowadzenia. Ledwo to robię a przed nami most do pokonania. Trzeba zejść z rowerów, schody do góry, parę metrów, schody w dół. Jesteśmy z powrotem między blokami. Przyspieszamy, zmian w kolejności już nie ma. Koniec.


Czas: 00:55:55
MINI Open: 17/168
MINI M2: 10/38
MUNDUROWI: 8/25
Strata: 00:07:01 (Piotr Krysman)
DST: 25,01 km
AVG: 26,84 km/h
Vmax: 47,62 km/h

Szczerze... liczyłem, że będzie lepiej... Sporo straciłem już na starcie - dużo sił kosztowało mnie przebicie się do czołówki.
Oprócz tego zaskoczyła mnie siła "mundurowych" - w pierwszej dziesiątce mini open jest ich aż siedmiu. Nie spodziewałem się tak mocnej ekipy. Szacunek!

Za to najbardziej cieszy mnie to: :D


Sylwia dała radę, nie było tak źle i miejmy nadzieję jeszcze kiedyś wystartuje :) Więcej szczegółów tutaj :)

Amelinium Team dzielnie walczył na dystansie mega. Zwłaszcza Dudzie poszło naprawdę dobrze. Oby tak dalej!


Żeby nie było tak smutno to Sylwia wygrała pokrowiec na telefon oraz takie dziwne coś do trzymania siatki z zakupami :D
Mi na pocieszenie dali pucharek, dobrze że nie zielony ;)


A Sławek w tomboli zgarnął, uwaga, uwaga, ROWER!!! :D


Do obejrzenia i kupienia tutaj! ;)

HZ: 0% | FZ: 4% | PZ: 96%

Tegoroczny maraton w Karpaczu był legendą zanim jeszcze się rozpoczął. Wątek na forum G&G wzbudzał kontrowersje na wiele tygodni przed startem. Trasa miał być inna niż do tej pory. Lepsza. Trudniejsza. Bardziej techniczna. Jak było w rzeczywistości? Zapraszam do lektury.

Po noclegu u Mariusza do Karpacza docieram 1,5 h przed startem. Jest czas na pogadanki ze znajomymi, przebranie się, przygotowanie roweru. Nie to co ostatnio w Wałbrzychu ;) Po parunastu minutach dojeżdża Mariusz. Chwila rozciągania, zdjęcia - dobry nastrój udziela się wszystkim, czy słusznie?!


Gotowy na niezapomnianą przygodę ustawiam się w sektorach obok wielu znajomych: jest Duda, Marek, Jacek, Zbyszek.
Gdzieś przed oczami miga mi Dorota, a na giga ruszyli już Jacek, Mariusz i Janek.


Zabawę zaczynamy od kawałka po asfalcie i od razu uciekamy w las. Czeka nas pierwszy podjazd do Budnik. Kręci mi się bardzo kiepsko, jacgol w zasadzie od początku ucieka. Wyprzedza mnie wieeeele osób. Przy pierwszym zjeździe trochę się blokuje, robi się wąsko a stawka jeszcze się nie rozciągnęła po starcie. Początek trzeba przespacerować. Zresztą, stromizna jest taka, że przy tak rozjechanej trasie i tylu osobach nie ma szans zjechać. A nawet gdyby ich nie było to bym nie zjechał :p
Po chwili jest już łatwiej i z powrotem wsiadamy na rowery. Na twarzach pojawiają się pierwsze uśmiechy :) (foto by: bikelife.pl)


Było w dół, więc trzeba by coś podjechać. I to nawet nie takie małe COŚ! Podjazd na Okraj solidnie nas rozciąga choć wcale nie robi się luźno. Dobrze, że przynajmniej znaleźliśmy swoje miejsce w grupie. Mniej więcej w połowie dochodzę jacgola. Co jest u licha?
Po moim kiepskim początku okazuje się, że razem przejedziemy większą część dystansu. Na bufecie podjadamy co nieco i zaczynamy prawdziwe MTB. Początek zjazdu z Okraju idzie mi całkiem nieźle. Mnóstwo osób sprowadza, Jacka przyblokowali, a mi udało się mignąć bokiem.

Jest fun! Do czasu, gdy zaczyna się strumyk :P Przednie koło traci przyczepność i zaliczam piękne OTB :) Szybko zbieram się w sobie i decyduję dalej sprowadzić, jak większość zresztą... Po chwili spaceru następuje kolejny podjazd na Wołową. Na skrzyżowaniu Kowal mówi, że to była rozgrzewka i dopiero teraz będzie ciężko... (foto by: bikelife.pl)


Miał rację :) Zjazd Tabaczaną w takich warunkach jest bardzo trudny, dla mnie niewykonalny.
Może gdyby było sucho, może gdyby było luźniej... Kto wie. Nie pora jednak na takie rozkminy – trzeba jechać dalej!
(foto by: videobike.net)


Po bardzo stromym odcinku robi się spokojniej. Jagody i takie tam :) (foto by: bikelife.pl)


Po raz drugi dojeżdżamy do Budnik. (foto by: bikelife.pl)


Początek znowu sprowadzam, ale są tacy co jadą – na tym odcinku doszedłem Marka Konwę i widziałem, co wyczyniał. Mega ogromny szacun za to co robi! Jest to dla mnie chyba największa nagroda na tym maratonie – podglądanie Mistrza :)
Widząc, że on sobie radzi, zaczynam puszczać klamki. Wyprzedzam go (!!!) bo stanął na chwilę na poboczu i teraz zaczyna się największa frajda – ucieczka! W dwóch miejscach robi się gorąco z powodu uślizgu przodu, ale generalnie idzie mi bardzo dobrze i chyba nawet nie spowalniam zbytnio wycinaków za mną ;) Najwięcej zależy od wybrania właściwego toru jazdy.
(foto by: bikelife.pl)


Jak widać popełniłem błąd i byłem wolniejszy. Mimo wszystko nadal przed samym Mistrzem :D (foto by: bikelife.pl)


Jesteśmy mniej więcej w połowie trasy, znowu w Karpaczu. Pamiętam dwie „atrakcje”: asfaltową ściankę i schody. No i bufet, na którym pojawia się Jacek. A ja głupi łudziłem się, że już go więcej dzisiaj nie zobaczę :p Zgodnie z zapowiedzią ta część trasy wcale nie jest dużo łatwiejsza. Podjazdy, na profilu nie wyglądające wcale strasznie, wysysają ze mnie ostatki sił. Dobrze, że jest też w dół – znowu udaje się nadrobić naprawdę dużo miejsc :) W jednym miejscu drugie tego dnia OTB, ale nie jest źle - kolega przede mną rozciął sobie nogę, on ma gorzej ;)


Ostatni bufet stoi lekko na uboczu, w bidonie jeszcze chlupie niebieskie, w bukłaku też powinno wystarczyć.
Nie zatrzymuję się.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
BŁĄD, BŁĄD, I JESZCZE RAZ BŁĄD!!! Jacek ucieka a wraz z nim około 30 oczek... Podjazd po Czoło mnie zabija. Takiego kryzysu jeszcze nie miałem. Nie mam siły podprowadzać. Wyprzedzają mnie emeryci i matki z dziećmi...
Na agrafkach nie mam sił na walkę... (foto by: Elżbieta Cirocka)


Chcę tylko w miarę bezpiecznie dojechać do mety. (foto by: Elżbieta Cirocka)


Na ostatnich 5 kilometrach straciłem pewnie z 7-10 minut. Będę miał nauczkę na przyszłość...
Jak dają na bufetach to trzeba jeść ;)


Czas: 04:05:46.9
Check point: 01:08:37 / 173
MEGA Open: 182/425
MEGA M2: 66/125
Strata: 01:29:54 (Rafał Alchimowicz)
DST: 48,47 km
AVG: 12,07 km/h
Vmax: 45,36 km/h

Bikestats'owe statystyki :)
Jan - 134 (51 M2) - 03:52:05.7 (nic nie mówię...)
Jacek, jacgol – 141 (61 M3) – 03:54:51.8
daVe – 182 (66 M2) – 04:05:46.9
Marek KONWA - 189 (70 M2) - 04:09:20.4 (hehe :)
Marek, Marc – 281 (92 M2) – 04:48:25.3
Zbyszek, toadi69 - 334 (45 M4) - 05:13:22.3
Mariusz, duda - 406 (122 M2) - DNF

Po dojściu do siebie mogę w końcu chwycić za telefon i wystękać: "Przejechałem, żyję..." ;)


Pomaratonowym rozmowom nie ma końca. Tematów starcza do tomboli, a nawet dłużej. Zwłaszcza po przyjeździe Jacka i Mariusza z giga... Tak ciężkiej trasy jeszcze nie było. I bez względu na to czy był to chleb na zakwasie, czy mordercze enduro, wiem jedno – drugi raz też bym przyjechał :) Ta piękna, słoneczna sobota zafundowana przez Grzegorza i ekipę nauczyła mnie bardzo dużo o prawdziwym MTB :D
Pokaż trasę GPS

HZ: 1% | FZ: 11% | PZ: 87%

Czasami warto trochę zaszaleć! Weekend za kółkiem (Bydgoszcz - Wrocław - Zielona Góra - Wałbrzych - Duszniki-Zdrój), kondycyjne rowerowe trzy dni w Górach Orlickich, wieczorny powrót do Bydgoszczy, 24 h służby i od razu egzamin sprawnościowy w pracy, powrót do Poznania na bal absolutoryjny Sylwii i nocna teleportacja do Wałbrzycha. A zaraz po tym wszystkim start u Golonki na, jak wcześniej zapowiadano, dość trudnej trasie. Oj, będzie się działo!

Miało być giga, ale ostatecznie wybrałem mega, bo wiedziałem, że jestem nieźle zmęczony. Na starcie meldujemy się bardzo późno. Na rozgrzewkę właściwie nie ma czasu, pokręciliśmy tylko 2 km i musieliśmy ustawiać się w sektorach - ja znowu łapię się na drugi (co jest?! ;) Pierwsze kilometry to runda honorowa po Wałbrzychu. Nie licząc paru pieniaczy na chodnikach to rzeczywiście było honorowo. Zaraz po zjechaniu z asfaltu w tumanach kurzu zaczynamy piąć się w górę. Na poboczu spotykam Jarka jadącego giga. A właściwie już nie jadącego bo musiał się wycofać z powodu połamania wózka przerzutki.

Trasa jest ciężka, dużo bardzo stromych podjazdów (dokładniej rzecz ujmując to podejść). Momentami rower trzeba nieść na plecach... Zjazdy jak na razie łatwe, ale staram się nie szaleć i wyprzedzam tylko tych najwolniejszych. Gdzieś na 10 kilometrze zaczyna się osławiony tunel. 1600 metrów pod ziemią, miejscami w całkowitej ciemności, nawet kierownicy nie widać :) Początkowo dziwnie się jedzie, ale później błędnik się przyzwyczaja. Oby tylko nikt się przede mną nie wywrócił bo będzie ciężko... Zaraz za tunelem mały korek na ostrym podejściu. Na szczęście jeszcze nie ma dużo ludzi przede mną, tłok jest do zniesienia. Za tunelem dochodzę Jacka - jedziemy razem prawie 20 kilometrów. Trasa za dużo się nie zmienia w porównaniu z tym co było wcześniej - strome podejścia i dość szerokie zjazdy, gdzieniegdzie fragmenty techniczne, ale bardzo krótkie. Na bufecie na Waligórze robimy sobie piknik, sporo osób nas tam wyprzedziło, ale my jedziemy swoje. Dwa miejsca w tą czy w tą nie robią różnicy. Przy podjeździe na Gomólnik Mały zaczynam odczuwać zmęczenie.

Piątkowy bieg na 3 kilometry daje się we znaki... Nadal jednak jadę blisko Jacka. Ostatecznie ucieka mi on na zjeździe między Jeleńcem Małym a Wawrzyniakiem - tuż przed trzecim bufetem, po wyjeździe z lasu jadący przede mną Przemek Kiesio z Kliwer Bike Team nieszczęśliwie wylatuje przez kierownicę. Zatrzymuję się i pomagam mu się pozbierać. Szybki rzut oka na rękę i wszystko wiadomo - pogruchotany nadgarstek. Zostaję z nim, dzwonimy po karetkę. Po względnym opanowaniu sytuacji zostawiam go pod opieką "bufetowych" i jadę dalej. Dosłownie po 200-300 metrach trafiam na policjantów i jeszcze raz upewniam się, że pomoc już jedzie. Po ponownym wjechaniu do lasu słyszę syreny goprowego Land Rovera... Jak się później okazuje w niedzielę Przemek miał operację - trzeba było go ześrubować. W sumie w czasie tego zdarzenia tracę około 10-15 pozycji. No nic, przecież nie jadę walczyć o podium :) Na trasie miła odmiana - w miarę płaski, kilkukilometrowy trawersujący zboczem singiel, korci mnie żeby wyprzedzać, ale ostatecznie wybieram odpoczynek i jadę spokojnie, bez napinki :p W rejonie Wałbrzycha to samo, na finiszowanie jestem zbyt zmęczony, więc spokojnie zbliżam się do mety. Na podejściach łydki są w stanie przedskurczowym, ale jakoś wytrzymuję ;) Nie zagrożony przez nikogo spokojnie mijam linię mety :) Miejsce mniej więcej takie, na jakie mnie stać - Jacek tradycyjnie parę miejsc przede mną ;)

Czas: 03:53:18.8
Check point: 01:06:49 / 164
MEGA Open: 168/432
MEGA M2: 65/129
Strata: 01:13:57 (Mateusz Zoń)
DST: 53,49 km
AVG: 13,77 km/h
Vmax: 54,00 km/h

Bikestats'owe statystyki :)
Jacek, jacgol – 155 (65 M3) – 03:48:02.3
daVe – 168 (65 M2) – 03:53:18.8
Jan - 194 (70 M2) - 04:01:36.4
Marek, Marc – 302 (99 M2) – 04:38:18.7
Mariusz, duda - 306 (101 2) - 04:38:52.4

Jacek, JPbike – 77 (34 M3) - 05:41:28
Mariusz, klosiu - 131 (53 M3) – 06:30:32
Jarek, jarekdrogbas - DNF

Rowery wypieszczone, gęby uśmiechnięte, można jechać!


Tuż przed startem trzeba opracować taktykę ;)


A do diabła z taktyką - ogień! Honorowy oczywiście ;)


Osławiony tunel, miejscami bardzo ciemno. Do tego stopnia, że nie warto ściągać okularów ;)


No i koniec zdjęć z jazdy :p Jestem już po. Przeżyłem. Na dowód tego zdjęcie pt.: "Piękna i bestia" ;)


Nie wiem czemu niektórzy dziwnie się na mnie patrzą, chyba jednak trzeba wziąć prysznic...


Na koniec sprawdzamy wyniki. Nosz kurde, znowu "trochę" brakło do podium ;) Może następnym razem...


Wrzucę również ślad - może mi się kiedyś przydać :)
Pokaż trasę GPS

HZ: 0% | FZ: 0% | PZ: 100%

Sponsorem maratonu powinny być chyba koleje państwowe, bo pociągów na trasie było mnóstwo - od osobowych zaczynając a na wypożyczonych z Francji TGV kończąc ;) Trasa raczej płaska, sporo piachu, trochę bruku i zbyt dużo asfaltu. No ale od początku.

W Dolsku pojawiamy się z Sylwią dość wcześnie - i dobrze, kolejka do rejestracji dłuższa niż się wszyscy spodziewali, nawet organizatorzy... Gdzieś tam z przodu zamajaczyły mi sylwetki znajomych z bs.pl i udało się załapać koło nich (a feeee, ale brzydkie zachowanie ;) Trochę pogadanek, kolejne ankiety ;) i już jest po. Teraz pora się przebrać. I tu odwieczny dylemat - co założyć? Słońce niby grzeje, ale wiatr dość ostro daje popalić. Ostatecznie jadę na długo. Razem z Jarkiem, Jackiem i Rychem z Rybczyńskich jedziemy na małą rozgrzewkę. W lasach sporo piachu - będzie wesoło...

Przed starem jakoś tak się zakręciłem i przez to wylądowałem z tyłu zostawiając ekipę z Goggle Pro Active Eyewear z przodu stawki. No nic, trza będzie ich dogonić :) Najpierw start honorowy, yhyyy z prędkością ponad 40 km/h. W miejscu startu ostrego pierwsza kraksa w samym czubie, zdołałem tylko zauważyć pogięte koło i gościa z korbą w ręku... No to ładnie się zaczyna ;) Na jednym z pierwszych podjazdów mijam Zbyszka, kawałek dalej Marka - jest dobrze, trochę za ciepło, ale powoli odrabiam pozycje stracone "w sektorach". Po wjeździe do lasu, na ósmym kilometrze, koleś dwa miejsca przede mną wpada w dziurę zasypaną liśćmi, ten co był za nim (a przede mną) wjeżdża w niego. Ja, żeby nie zrobić tego samego, ostro daję po hamulcach co kończy się kontrolowanym lotem bokiem przez kierownicę. Ląduję na nogach, nic się nie stało, ale parę wagoników uciekło. Trzeba gonić! Na asfalcie udaje mi się dojść grupę prowadzoną przez Jacka Swata, ale kosztuje mnie to trochę sił. Zaraz po powrocie do lasu chyba największy podjazd a zaraz po nim zjazd. Jest 26-ty kilometr, na liściach dosłownie pływam, chwilowo tracę kontrolę i muszę delikatnie przytulić się do krzaków tracąc jedno oczko. I wskazania licznika, bo mi magnes przegięło :p A przecież nie będę się zatrzymywał, żeby go poprawić ;)

Udaje mi się załapać na pociąg, w którym podróżuje Jacek G. Jedziemy razem przez dłuuugi czas. Na kolejnym odcinku asfaltu kolejna kraksa - no co jest z Wami, ludzie?! Na punkcie widokowym mijam się z Jackiem P. (czego on chyba nie zauważa, kiwnął tylko jacgolowi a ja byłem tuż za nim). To oznacza, że wcale nie tracę do niego tak dużo - morale rosną :) W momencie gdy dochodzimy Wojtka pojawia się myśl, że może wcale nie jestem taki zły w te klocki ;) Okazuje się, że ma on dość wyraźny kryzys. Później udaje mu się go chociaż częściowo pokonać. W drugiej części trasy mija nas czołówka mini a w niej Jarek, brawo, oby tak dalej! Po punkcie kontrolnym jacgol zaczyna nam powoli uciekać, na piaszczystym długim podjeździe jego pociąg ma już dużą przewagę nade mną i Wojtkiem. Urywam się Wojtkowi, próbuję ich gonić, ale ostatecznie nie daję rady. Na ostatni odcinek asfaltowy wpadam sam. Wyprzedzam jeden odcięty wagonik z pociągu z przodu, samemu tracąc jedną pozycję, na rzecz Wojtka, który jak feniks odrodził się z popiołów ;) Gdzieś na dwa kilometry przed metą dochodzi mnie jeszcze Jakub z ASGO Team i w tej kolejności wpadamy na metę. Kolejny maraton ukończony, z wyniku jestem zadowolony, zwłaszcza, że czołówka była wyjątkowo mocno obsadzona (Kaiser, Krzywy, Halejak, bracia Banachowie, Lonka, bracia Swat, Fokt... można by tak jeszcze długo...).
Teraz trochę odpoczynku od ścigania, trzeba potrenować przed następnymi zawodami :)

Czas: 2:44:46
Check point1: 2:04:03 / 64
MEGA Open: 60/190
MEGA M2: 16/39
Strata: 0:26:46 (Robert Banach)
DST: 71,00 km
AVG: 25,85 km/h
Vmax: 49,45 km/h

Bikestats'owe statystyki :)
Mariusz, klosiu – 41 (18 M3) - 2:35:54 (zdecydowana przewaga nad nami, gratki!)
Jacek, JPbike – 50 (21 M3) – 2:42:19
Jacek, jacgol – 51 (22 M3) – 2:43:06
Wojtek, josip – 58 (27 M3) – 2:44:37
daVe – 60 (16 M2) – 2:44:46
Marek, Marc – 87 (22 M2) – 2:55:47
Zbyszek, toadi69 – 133 (20 M4) – 3:10:32
Krzysztof, Maks – 156 (27 M4) – 3:24:46

Jarek, jarekdrogbas - 10 (3 M3) - 1:28:01 (ogromne gratulacje!)

Przegapiłem ustawianie na starcie i tradycyjnie wylądowałem w ciemnej du***... (foto by: Jacek Głowacki)


Depilować, czy nie depilować... :p


Na metę wjeżdżam dość spokojnie, nikt mi nie zagraża a Wojtka i Jakuba z ASGO nie mam szans dojść. (foto by: MiSe)


Nie ma to jak spotkanie towarzyskie przy makaronie ;)

HZ: 0% | FZ: 0% | PZ: 100%

Po wtorkowej przygodzie z hakiem w sobotę udało się poskładać rower. Pełen obaw jechałem na maraton, ale na szczęście na nich się skończyło. Ostatecznie problemów technicznych nie było, przynajmniej tych związanych z hakiem - błoto dało nieźle popalić naszym napędom... Co do samej trasy - bardzo fajna :) Pętla wzdłuż Warty, rewelacja! Zaczynałem z drugiego sektora (chyba dostałem go na zachętę ;) więc początkowo to raczej ja byłem wyprzedzany. Dużo zakrętów, drzewa, spore pagórki, rzeczki, błoto itp. W okolicach Poznania chyba nic lepszego nie idzie wymyślić. Po pierwszych 15 km zaczynam odczuwać kolano, ale na szczęście po jakimś czasie przestaje. No i coś mnie przyblokowało wewnętrznie ;) Do czasu aż siadłem na kole Konradowi Kunickiemu z nr 8666 (tasując się dojechaliśmy razem do samej mety). Razem przyspieszyliśmy i zacząłem się odblokowywać. W międzyczasie były kolejne błotne kałuże i coraz więcej deszczu. Łańcuch zaczął stękać... Mile zaskoczyła mnie trasa przed samą Dziewiczą, nie znałem tych ścieżek. Szkoda tylko, że było tam dosyć ciasno i nie za bardzo było gdzie wyprzedzić. Na Dziewiczej to samo, przede mną jechała jakaś dziewczyna i nie mogłem puścić klamek. Kiler tym razem pod górę, a nie w dół :/ Musiałem wpychać... Jak większość zresztą. Za Dziewiczą zrobiło się pusto, tak samo w moim żołądku. Mimo bufetu zaczęło brakować mi sił. Kolega od pomarańczowego haka (pisałem o nim wyżej) uciekł mi gdzieś na 100 metrów a ja zaczynałem zamulać coraz bardziej. Do czasu, gdy doszedł mnie Radek Zając z nr 1662. Trochę on mnie podciągnął, trochę ja jego i doszliśmy Konrada jadącego przed nami. Dalej jechaliśmy w trójkę i jeszcze kogoś tam łyknęliśmy. 2 km przed metą znowu mnie odcięło, ale szybko się zmotywowałem. Niestety w piaskownicy w lesie doszło naszą trójkę jeszcze parę osób i finiszowaliśmy w sumie w dość dużej grupce. Różnice były minimalne.

Czas: 3:17:34.1
Check point1: 00:53:04 / 129
Check point2: 02:37:36 / 131
MEGA Open: 131/470
MEGA M2: 55/139
Strata: 0:37:46 (Mateusz Zoń)
DST: 76,89 km
AVG: 23,35 km/h
Vmax: 51,88 km/h

Zaczynamy tradycyjnie już od ostatnich wskazówek i opracowywania planu na zwycięstwo ;) (foto by: bikelife.pl)


Tuż po starcie tracę sporo miejsc, nie chcę się wypalić już na pierwszych kilometrach (foto by: Piotr Majer)


Trasa mini było naprawdę ciekawa! (foto by: fotomtb.pl)


Udaje mi się załapać na koło Konrada i tak zostaje do końca. Miejscami prowadzi nas Jacek. (foto by: fotomtb.pl)


Kręci mi się dość dobrze, humor dopisuje! :) (foto by: bikelife.pl)


Jacek odwalił kawał dobrej roboty ciągnąc nas przez spory odcinek. Dopiero przeglądając zdjęcia zauważyłem, że to on. (foto by: bikelife.pl)


Przed Dziewiczą uspokajam tempo, wyprzedzanie nie ma sensu... (foto by: bikelife.pl)


Na killerze nie dałem rady... (foto by: grigor86)


Pociesza fakt, że nie tylko ja ;) (foto by: grigor86)


Żeby nie było, że tylko ja pasożytowałem na chłopakach - Radkowi też zdarzało się jechać za mną ;) (foto by: bikelife.pl)

Po maratonie jedyne o czym myślimy to umyć rowery, przebrać się w ciepłe, suche ciuchy i uciekać do domu.


A szkoda bo znajomych kilkoro było: Jarek, Rodman, Jacek, poprawka - dwóch Jacków ;) , Marek, Maks, Zbyszek, nawet Krzysiek się pojawił. O Dudzie nie wspominam, bo był ze mną ;)

HZ: 0% | FZ: 1% | PZ: 99%
Leśne - Myślęcinek - ZAWODY - Leśne

Zawody pod nosem, więc aż żal byłoby nie wystartować. Zwłaszcza, że przyjechał Mariusz, Kasia no i Sylwia :)
Dziewczyny nie chciały jechać, ale miały inne ważne zadania do wykonania - o tym kiedy indziej...
Jeśli chodzi o trasę to jak to Myślęcinek - góra, dół, zakręt, drzewo itp. ;) Technicznie i mocno interwałowo. Cel był taki, aby się nie uszkodzić na początku sezonu. Mi się udało, Mariuszowi nie do końca - połamał tylną przerzutkę (tak - przerzutkę, nie hak...) Nadziei na przyjechanie w czołówce nie mieliśmy (Swat, Banach, Ebertowski - nazwiska mówią same za siebie...), więc startowaliśmy z szarego końca, na pełnym relaksie. Dzięki temu miałem choć trochę frajdy z wyprzedzania :D Od drugiej/trzeciej pętli zacząłem jechać własnym tempem i już wielkich przetasowań nie było. No może poza dublem, którego zgarnąłem :p
Tyle tytułem wstępu - teraz wyniki.

Czas całkowity: 01:50:35 (5/6 okrążeń)
Okrążenie 1: 00:20:51
Okrążenie 2: 00:21:25
Okrążenie 3: 00:22:03
Okrążenie 4: 00:22:51
Okrążenie 5: 00:23:25
Strata: 00:33:06 do Sebastiana Swata najlepszego po 5. okrążeniu
Elita: 34/55
Dystans: ~30 km
AVS: ~16 km/h

Szału nie ma, ale jestem zadowolony :) To było mocne rozpoczęcie sezonu!
Jak to na każdych zawodach i tym razem poznaliśmy nowych zapaleńców - na Myślęcinku najwięcej przegadaliśmy z Bartłomiejem.


Przyczajony Marian.


Zgarbiony dejf.


Rozgrzewka i rozciągnięcie to podstawa... Auuuuć!!!


Jeszcze tylko ostatnie wskazówki...


... i można ustawiać się w sektorach. Wybieramy ten najczarniejszy ;)


Czołówka wystartowała dość mocno.


Za to my dość leniwie - trzeba było pulsometr włączyć (średni wyszedł 180 - nieźle...) i takie tam ;)


Jak wspominałem trasa była mocno techniczna, nawet ścianki się zdarzały :) (foto by: Jacek Głowacki)


Jako, że ruszaliśmy z końca, było co robić podczas pierwszych kilkunastu minut - patrzcie na tą akcję! ;)
(foto by: Przemek Barański)


Jedna z bardziej wkurzających górek na trasie - niby nie najbardziej stroma i nie jakoś strasznie długa, ale pod koniec człowiek miał już jej dość... (foto by: Przemek Barański)


Ha!!! Jest moc! Jedno miejsce do przodu! :D (foto by: Przemek Barański)


Tego dnia dopingu w najlepszym wykonaniu nie brakowało :)


Z biegiem czasu klamek dotykałem coraz mniej.


Za to Marian nie musiał używać ich wcale :p


Nie wiem jak on to zrobił, ale starego poczciwego XT'ka połamał pierwszorzędnie :)


Mi nie udało się nic urwać, więc musiałem męczyć się do końca ;(
Dobrze, że mi dubla dali bo nie wiem jak bym przejechał to ostatnie kółko ;)


Oczywiście żartuję, na pewno bym je przejechał!
Może nie tak szybko jak czołówka, ale bawiłbym się przy tym nie gorzej niż oni! :) (foto by: Przemek Barański)

HZ: 0% | FZ: 0% | PZ: 99% (to jest dopiero MOC!!! :D )

Pierwsze kilometry we wrześniu, ponieważ najpierw byłem w Tatrach, później na kilkudniowym wyjeździe służbowym, który skutecznie obniżył moją kondycję ;) Wczoraj rano kilkaset kilometrów za kółkiem, szalone popołudnie i wieczór, noc bez zmrużenia oka, szybki makaron, kolejne godziny w aucie... nie może być dobrze na zawodach... Nawet licznik pokazał na dzień dobry "LOW" - oj, zły znak ;) Blat mam tak zajechany, że muszę wrzucać go "ręcznie"... Założenia taktyczne są więc proste. Na początku na maksa do przodu i tak już do końca ;) I najważniejsze - nie zasnąć na trasie i nie rozbić się na drzewie :D Przez pierwsze kilometry wykorzystuję posiadanie blatu, asfalt pomaga. Do zjazdu w las wyprzedzam wieeeelu bikerów. W lesie podobnie, ale już wiem, że będą problemy - najbardziej lubianej koronki 15T nie da się używać, łańcuch skacze jak głupi, muszę non-stop przeskakiwać między 14T a 16T, a na nich też nie zawsze jest dobrze. Tym maratonem napęd wydał na siebie wyrok śmierci :] Wracając do jazdy - po 12 km wyprzedzania (no dobra, mnie też parę osób minęło, m.in JPbike) zostaję sam. I tak przez najbliższe 10 km. Trasa jak to w Wieleniu dziury, wertepy, wyboje, korzenie, (tutaj wstawić dowolny synonim). I do tego piach... Kawałek przed rozjazdem dochodzi mnie pociąg, m.in. z klosiem i josipem w składzie. Podczepiam się i razem dojeżdżamy do rozjazdu na GIGA. Wojtek pyta kto jedzie dłuższą pętlę. Decyduje się tylko on i klosiu :p Wraz z pozostałą częścią kilkuosobowej grupki skręcam w prawo. Następne 30 kilometrów to jazda w pociągu, mocne tempo, dochodzimy pojedyncze osoby, raczej nikt nie odpada. Szkoda tylko, że jajecznicy na bufetach nie dają bo robię się głodny, a żelu już nie mam... Jeszcze trochę i zaczynam puchnąć, na ostatnim szutrze przed kartofliskiem razem z p. Zbyszkiem Obiegałą odpadamy od peletonu, który zaczął się dość mocno rwać. Pan Zbyszek jednak odzyskuje siły i jeszcze próbuje dokleić. Chyba mu się udało. Odpadają dwie inne osoby, jedną udaje mi się wyprzedzić tuż przed kartofliskiem, które o dziwo w tym roku jakieś płaskie :) Wjazd na stadion, finisz na stojąco i wpadam na metę. Z czasem o 5 sekund gorszym niż przed dwoma laty. Biorąc pod uwagę zmęczenie, które kumulowało się u mnie przez ostatni tydzień, jestem zadowolony z wyniku :)

Czas: 02:26:14
Strata: 00:20:05 do Oskara Plucińskiego
Medyk Mega Open: 1 miejsce :)
Mega M2: 10/37
Mega Open: 34/189
Dystans: 59,37 km
AVS: 24,36 km/h

Na mecie to, co najbardziej lubię w Wieleniu, czyli rodzinna atmosfera. Jest Jan, duda, marc, JPbike, Rodman, Maks, josip, KeenJow, klosiu, jacgol, mlodzik, toadi69 i jeszcze pewnie klikoro, o których zapomniałem lub nie zauważyłem. Aaaa - no i oczywiście Katioszna! :p
Wielu z nas łapie się na pudło - całe szerokie podium GIGA, Mistrz oraz 3-cie miejsce wśród Medyków Mega Open, Mistrz Medyków Mini Open, 3-cie miejsce wśród lekarzy L2. Ładnie to wygląda :) Między innymi dlatego do Wielenia chce się wracać!

Poniżej krótkie fotostory, czyli udokumentowane parcie na metę :) (foto by: Ola Bońka)


Dopiero w lesie zaczyna się prawdziwe tasowanie stawki. (foto by: Ola Bońka)


Tradycyjnie już w kilku miejscach trzeba podejść. Jan jeszcze przede mną, ale za parę minut walnie piękne OTB i od tamtego czasu już mnie nie wyprzedzi. (foto by: Jolanta Kaczmarek)


Widzicie to?! Widzicie?! Ja cały czas jadę! (foto by: Ola Bońka)


Ostatni finisz, ostatkiem sił. (foto by: Jolanta Kaczmarek)


Lepszego towarzystwa nie mogłem sobie wymarzyć - Andrzej Kozłowski, przed dwoma laty trzeci, oraz Duda :) (foto by: marc)


I na zakończenie lekarska integracja :) (foto by: JPbike)

HZ: 25% | FZ: 10% | PZ: 58%

Dom - PKP Poznań Główny - (69 km) - PKP Leszno - Osieczna - ZAWODY - Osieczna - PKP Leszno - (69 km) - Poznań Główny - Dom

Wpis na blogu bloom'a
Wpis na blogu Duna
Wpis na blogu josip'a
Wpis na blogu Maksa
Wpis na blogu Marc'a
Wpis na blogu Rodmana

Gdyby mi to ktoś wczoraj powiedział to bym nie uwierzył... No ale po kolei. Na dworcu w Poznaniu spotkanie z Janem oraz dwoma chłopakami z Corratec'a. We czwórkę dojechaliśmy do Osiecznej - mróz niesamowity, dosyć, że śnieg nie padał ;) Tam po chwili kręcenia się spotykamy Maksa, Marc'a oraz Zbycha. Razem jedziemy na rozgrzewkę. Po niej ustawiamy się "w sektorach". 10 minut do startu. Zauważam, że tracę powietrze z przodu. Szybka akcja, zakładam nową dętkę. Wyrabiam się idealnie na start. Ujeżdżam góra 200 metrów i po raz kolejny strzela mi dętka z przodu. Lekko podłamany nie wiem co robić, co się dzieje?! Przecież w oponie nic nie ma! Zaczynam łatać tą pierwszą, ale wiadomo jak to jest w pośpiechu i to parę metrów za startem... Ostatecznie, m.in. po przebojach z hamulcami (musiałem ustawiać na szybko klocki bo obcierały o oponę - nie chciała się równo ułożyć..), zakładam drugą nową dętkę. Po raz kolejny przejeżdżam linię startu. Redaktor Kurek na to: "Z 30 minutowym spóźnieniem zawodnik z numerem 519 rusza w trasę! To chyba student Politechniki Poznańskiej!" (koszulka go zmyliła - mam prawie takie same kolory jak polibuda). Znaczy to, że nie mam już szans na cokolwiek, lekko podłamany jadę jednak dalej. Po paru kilometrach na tętnie ~190 ;) dochodzę maruderów. Nie liczyłem, że tak szybko kogoś dogonię - morale rosną - chyba nawet pojadę "giga", tak jak zadecydowałem rano. Do 13 kilometra jest fajnie - pod górę, na dół - i tak w kółko. Jednak na zjeździe z Jagody kolejny laczek! Nie wierzę w to, co się dzieje... Żeby było ciekawiej rozrywam bok opony... Dalsza jazda nie ma już sensu... Zatrzymuję się przy drodze Leszno - Osieczna. Łatam gumę i powoli, uważając na wystającą z opony dętkę, wracam do biura zawodów... Niestety muszę zrezygnować... Nie pozostaje mi już nic innego, jak czekać na chłopaków. A kilkoro ich jest: Jan, Maks, Marc, Zbychu, poznaję również Rodmana, DunPeal'a, josip'a, bloom'a...

Podsumowując: bardzo fajny maraton, ale dzień nie mój ;p Ostatecznie wina spada na opaskę - podejrzewam, że to między nią a obręczą przycinało mi dętki - takie przynajmniej jest najbardziej logiczne rozwiązanie, ale kto to wie do końca... ;)

15 minut przed startem - jeszcze o niczym nie wiem ;)


3... 2... 1... 0... (foto by: Rafał Rosadziński)


BUM!!! (foto by: Rafał Paszek)


No cóż... Tym razem się nie udało... (foto by: Przemysław Papież)