Tym razem nie poszło tak, jak powinno. Start spoko, byłem ustawiony w drugiej lini, więc wystartowałem gładko i bez przepychanek. Pierwsze kółko kończyłem na 15 miejscu open, Jacek był 10 sekund i 4 miejsca za mną. Jarek, Wojtek i Drab tracili ponad pół minuty. Na początku drugiej rundy zaczęło robić się dużo miejsca wokół mnie, więc jechałem równym tempem kontrolując sytuację wokół - miałem plan jak najdłużej utrzymać przewagę nad Jackiem ;) Niestety, na wyjściu z jednego z zakrętów między drzewami depnąłem zbyt mocno i strzelił łańcuch. Tak po prostu, bez żadnego zgrzytu, zmiany przełożeń itp. Zrezygnowany powlokłem się do samochodu mijając linię startu, żeby powiedzieć, że to koniec. Kurek coś tam jeszcze wspomniał o zbyt silnej nodze ;)
Idąc do auta przeszło mi przez głowę, żeby jednak się nie poddawać bo może uda się coś jeszcze wywalczyć. Podjąłem decyzję o szybkim skuciu łańcucha i wróciłem do gry tracąc około 7-8 minut. Niestety, pod koniec trzeciego kółka LACZEK i mega wkurw z tego powodu. W tamtym momencie miałem już dość ścigania i jak najszybciej wrzuciłem rower do samochodu. Tylko sędziom było dziwnie wesoło, jak im powiedziałem, że znowu się wycofuję...
Dzisiaj okazało się, że był to BŁĄD. Generalka elity tak się ułożyła, że nawet gdybym ukończył wyścig na ostatnim miejscu z rowerem na plecach (lub na rowerze Asi ;) skończyłbym cykl CycloCross Wlkp 2015 na piątym miejscu. A tak jestem siódmy, bo za DNF nie liczą się punkty. Nauczka na przyszłość: TRZEBA WALCZYĆ DO SAMEGO KOŃCA, NAWET NA HULAJNODZE!!!
Pełne skupienie i wola walki (foto by: Paweł Szczupał)
Dawaj, dawaj! (foto by: Olga)
No i po wszystkim. Najważniejsze, ża atmosfera dopisała! Dzięki za kolejną miło spędzoną niedzielę (również Zbychowi, który nie załapał się na końcowe zdjęcie ;)! (foto by: Olga)
Chwilowo na kontroli w Poznaniu. Nawet czas na rower się znalazł. Trochę pechowo, bo błotnik odpadł, ale udało się go jakoś zamocować, jednak przez to powrót asflatem, gdzie mijałem Drogbasa w Golfie ;)
Sezon się rozkręca i to bardzo szybko! Marzec jeszcze się dobrze nie zaczął a to już mój trzeci start na przepalenie łydki po zimowej przerwie. Tym razem ekipa Goggle Pro Active Eyewear Team spisała się na medal. Było tak jak być powinno, czyli wesoło i z uśmiechami. Na parkingu pogaduchy z Asią, Marcinem, Jackiem, Jarkiem i jego Panną (no i oczywiście Sylwią) przez co czasu na rozgrzewkę zostało bardzo mało. Wojtek miał go jeszcze mniej, bo przyjechał ze swoją Rodzinką jak my jechaliśmy na rozgrzewkę :) Na szczęście zdążył wszystko załatwić, ale był ostatni ;) (foto by: JPbike)
Przed startem tradycyjna pogadanka ze strony
Redaktora Kurka, tym razem startującego razem z nami, ale nie mógł nie powiedzieć paru słów, m.in. o Rodzinie Horemskich i Jacku :) Robimy się sławni ;) Było również trochę o historii wyścigu organizowanego przez Gnieźnieński Klub Kolarstwa Górskiego. Z ciekawostek dodam, że ten organizowany przez nich przed przerwą, czyli sześć lat temu, był pierwszym wyścigiem, w którym brałem udział.
Start ostry poszedł mi bardzo dobrze. Można nawet rzec, że wzorowo. Podejrzewając, że trasa będzie płaska uczepiłem się razem z
Jarkiem czołowej grupy, dzięki czemu nie musieliśmy tracić czasu na wyprzedzanie i unikanie kolizji (co niektórym się nie udało...).
O dziwo początkowo nie było nawet tak mocno, jak się spodziewałem - odpadłem dopiero po około 5 kilometrach razem z Hubertem Kwiatkowskim i Jarkiem Prościńskim. Parę kilometrów później spadł do nas Drogbas. Pierwsze kółko kończyliśmy we trójkę, ponieważ Jarek P. odpadł od nas na najbardziej stromym odcinku.
Podsumowanie wyścigu na jednym obrazku: uciekający
Hubert, śpiewający Drogbas i czający się z tyłu Dejf :) (foto by: Daniel Curul)
Z
Drogbasem kombinowaliśmy, jak by tu rozegrać wyścig - w połowie drugiej rundy udało się skasować ucieczkę Huberta, ale nie wiem po co Jarek dał mu zmianę (choć wcześniej pokazywał zupełnie co innego ;) Po tej zmianie Hubert się odrodził i znowu nam uciekł. Dodatkowo Drogbas zaczął swoje słynne rwanie tempa i nie byłem w stanie usiedzieć mu na kole. Na szczęście on też nie jest jeszcze w pełni formy, więc udało mi się dowieźć stratę 20-30 metrów do mety. A co najważniejsze nie dałem się połknąć goniącej nas grupie z kilkoma czerwono-biało-czarnymi koszulkami w składzie! :) Nawet nie wiecie, jak mnie to ucieszyło :p (foto by: Joannazygmunta)
W zasadzie wszyscy pojechaliśmy bardzo równo plasując się w drugiej dziesiątce open (Kobiety w pierwszej :p). Różnice między nami wynikały raczej z rozstawienia na starcie a nie różnic w formie. Podejrzewam, że jeszcze jedno kółko i byśmy wjechali na metę w jednej lini ;) Oj, będzie się działo w tym roku! (foto by: Joannazygmunta)
Czas: 1:01:18 Elita: 11/58 (1 DNF) Elita+Masters: 14/76 (1 DNF) Strata: 0:04:49 (Sławek Spławski) DST: 28,66 km AVG: 28,05 km/h Vmax: 42,78 km/h CADavg: 88 rpm
Nikt pewnie nie uwierzy, ale jako dziecko nie chciałem jeździć na rowerze. Za to w 2009 roku wystartowałem w pierwszych zawodach. To wtedy zaczęła się moja przygoda z kolarstwem. Kiedyś nastawiony na wyniki, teraz częściej wybieram "kolarstwo romantyczne".
Spełnienie marzeń o karbonowym 29er. Początkowo miał to być niemiecki Canyon, ale z powodu wpadki przy jego zakupie, zdecydowałem się na chińczyka od Marka K. Podczas składania plan był prosty - budujemy rower do ścigania, ale nie bez kompromisów. Oprócz wagi liczyła się przede wszystkim trwałość, uniwersalność i wygoda. Tym sposobem minimalnie przekroczyliśmy 10 kg, ale wyszło super.
Karbonowa rama Flyxii FR-216
RockShox SID XX World Cup
Osprzęt XT M8000 (32T + 11-46T)
Koła DT 350 + DT XR331 + DT Champion
Opony Vittoria Barzo 2.25 + Mezcal 2.25
GRIZZLY
Zakup długo chodził mi po głowie, ale pojawiały się myśli, że te gravele to tylko chwilowa moda itp.... Po wielu tysiącach kilometrów szutrów i asfaltów stwierdzam, że zamiana szosy na gravela to był jednak strzał w dziesiątkę! Szybkość, wygoda i wolność. Gdybym miał mieć jeden rower, to na pewno byłby to gravel :)
Canyon Grizl 6 z amelinium
Osprzęt GRX RX400 (40T + 11-38T)
Koła BW SuperLite 40
Opony Tufo Thundero HD 40C
LAWINKA
Jesteśmy razem od lipca '07. Była to miłość od pierwszego wejrzenia, trwa do dzisiaj :) Początkowo robiła za sprzęt do ścigania, teraz katuję ją na całorocznych dojazdach do pracy. Od kilku lat obwieszona błotnikowo-bagażnikowym szpejem.
Rama GT Avalanche 2.0
RockShox Reba SL
Napęd Deore XT M770
Hamulce Formula RX
Koła Deore XT
WILMA
Pierwsza szosówka, kupiona lekko używana. Po wielu latach na MTB pozwoliła poznać uroki jazdy na szosie. Mimo zastosowania karbonu, demonem wagi nie jest - w sumie około 9 kg. Po latach oddana w dobre ręce, by cieszyć kolejnego właściciela :)
.JPG)
