Nawet mi się pisać nie chce na temat tego wyścigu... Do ok. 10 km jadę w samym czubie złożonym z wszystkich dystansów. Tempo dość żwawe, ale spokojnie się utrzymuję. Raz mnie lekko przytkało na piątym kilometrze, ale jakoś dospawałem.
(foto by: rowerowe-leszno.pl)


Tak sobie jedziemy szerokimi leśnymi drogami aż do około 10 kilometra, gdzie na wąskim singlu ustawiają się losy wyścigu.
Ja zostaję lekko przyblokowany, później próbując nadrobić prawie wciąga mnie do rzeki po czym gonię, ile sił w nogach.
(foto by: DGR Racing Team)


Po rozjeździe robi się luźno i formujemy 5-osobową grupę pościgową. Dowiadujemy się, że przed nami jadą cztery osoby. Na 15 km na wysokości bufetu daję mocniejszą zmianę i widząc, że lekko się urwałem, mocno wjeżdżam pod górkę i zostaję sam na piątej pozycji open. Przede mną 9 km samotnej walki o utrzymanie pozycji... Niestety na trzy kilometry przed metą zgubiona na bufecie czwórka dochodzi mnie i znowu jedziemy razem. Przed nami akurat długa prosta do mety, więc wiadomo, że wszystko rozegra się na finiszu. (foto by: rowerowe-leszno.pl)


Jadę bodajże na drugiej pozycji kontrolując sytuację. W pewnym momencie wyskakuje młody Wojtek Borkowski. Bez problemu łapiemy koło. Młody po chwili słabnie i na czoło wychodzi Grzegorz Podgórski z M3. Robi się naprawdę szybko - prędkość oscyluje w granicach 50 km/h!!! Tętno szybuje w górę i zaczynamy walkę o przetrwanie na kadencji prawie 110 rpm... Więcej widać na poniższym filmiku (akcja od 0:30). Finał jest taki, że nie daję rady i tuż przed metą z mojego koła wyskakuje Jacek Magdziak i to on zajmuje najniższe miejsce na podium M3. Przegrałem o dwie sekundy. Do drugiego Grześka brakło 3 s. Po wszystkim tylko obmycie twarzy z błota i szybki powrót do domu z poczuciem porażki. Ehhhh... dałem dupy. Nawet TOP10 mnie zupełnie nie cieszy, bo było tak blisko do pudła...



Czas: 00:56:44
MINI Open: 9/201 (8 DNF)
MINI M3: 4/75 (3 DNF)
Strata: 0:01:46 (Maciej Połatyński)
DST: 24,71 km
Uphill: 181 m
AVG: 26,13 km/h
Vmax: 50,2 km/h
CADavg: 88 rpm
Garmin Connect

CADavg: 91 rpm | Garmin Connect | Koszarowa - Krzyżanowice - Cienin - Pasikurowice - Skarszyn - Głuchów Górny - Czachowo - Radłów - Skotniki - Piersno - Boleścin - Skarszyn - Łozina - Domaszczyn - Zakrzów - Koszarowa

Chyba przesilenie letnie jest, czy jaki diabeł, ale nie chce mi się na iść rower. Masakra, to już pora odwiedzić lekarza? 

CADavg: 90 rpm | Garmin Connect | Koszarowa - Obornicka - Świniary - Szewce - Zajączków - Pęgów - Uraz - Stary Dwór - Brzeg Dolny - Głoska - Księginice - Wilkostów - Brzezinka Średzka - Pisarzowice - Wilkszyn - Maślice - Pilczyce - Koszarowa

Dla odmiany wycieczka w kierunku Brzegu Dolnego i powrót drugą stroną Odry. Do Brzegu drogę znałem, ale po drugiej stronie wody byłem po raz pierwszy. Całkiem spoko nawet - sporo odcinków z dobrym asfaltem (w zasadzie tylko dwa odcinki do kitu - płyty oraz "obwodnica" Brzezinki) oraz sielskie wiejskie widoczki.


Nic dziwnego, że sporą część trasy zacieszałem :)


Chyba najprzyjemniejsza część to odcinek Pisarzowice - Wilkszyn z paroma hopkami i zakrętami branymi na pełnej prędkości. Z kolei najciekawsze turystycznie miejsce to  Stopień Wodny Marszowice z przepływową elektrownią wodną na rzece Bystrzyca.

CADavg: 92 rpm | Garmin Connect | Koszarowa - Krzyżanowice - Cienin - Pasikurowice - Skarszyn - Głuchów Górny - Trzebnica - Cerekwica - Zawonia - Grochowa - Czeszów - Złotów - Ludgierzowice - Rzędziszowice - Kopiec - Węgrów - Krakowiany - Zaprężyn - Bierzyce - Łozina - Domaszczyn - Zakrzów - Koszarowa

W planach była setka, ale czas mnie gonił a aż 15 minut zmarnowałem czekając na koniec ulewy, która złapała mnie za Trzebnicą, więc musiałem zadowolić się niecałymi 85 kilometrami. Dziś pierwszy raz pojechałem do Czeszowa - droga całkiem ok. Natomiast powrót przez Złotów i dalej do Ludgierzowic to masakra, miejscami jechałem 15 km/h takie dziury tam :( Wyjazd na płaskim spokojny, ale na hopkach trochę poszarpałem, przez co końcówkę już na lekkim odcięciu. Zwłaszcza, że wiatr dawał się we znaki dzisiaj...

CADavg: 81 rpm | Garmin Connect | Koszarowa - Las Pilczycki - Koszarowa

Tym razem trochę techniki, czyli parę "zjazdów" w parkach i na osiedlach , zabawa na schodach i singiel przez Las Pilczycki. Niedawno ucięta do 690 mm kierownica poprawiła pewność na ciasnych singlach, ale i tak "udało" mi się nie zmieścić między drzewami. Z drugiej strony akurat między tymi dwoma z 720 mm nigdy nie przejeżdżałem, więc i tak jest progres :p

Tym razem z teamu startujemy we trójkę (Krzychu, Jacek i ja), zupełnie jak trzej muszkieterowie! Frekwencja w sumie jest dość niska, ale na wygraną nie ma szans, gdyż pojawiło się parę okolicznych koni ;) Z Krzychem ustawiamy się w drugiej linii pierwszego sektora - Jackowi przypisali dwójkę, więc nawet nie dane nam było spotkać się na trasie.

Od samego startu idzie niezły ogień i cały czub jedzie jedną grupą. Ja trochę zamuliłem na linii startu, ale trzymam się końca grupy robiąc wszystko, żeby jej nie stracić. Po dojechaniu do pierwszych singli urywa się grupka z przewagą rybek i chwastów oraz najlepszym z unitów ;) Ja zostaję w około dziesięcioosobowym peletonie. Na krętych bandach robi się "wesoło" - sporo błota i głębokie koleiny powodują, że rower zaczyna żyć własnym życiem. Nie zliczę, ile uślizgów zaliczyłem, ale szczęśliwie ani razu nie wyglebiłem, w przeciwieństwie do wielu osób jadących razem ze mną. Pierwszy wąwóz pokonujemy bardzo sprawnie prawą stroną, ale na drugim większość leci środkiem i wywala się na dnie, co wykorzystałem omijając ich lewą stroną :) Dzięki temu przesunąłem się na prowadzenie. Na krótkich podjazdach, które zaczęły się po wyjechaniu z błotnego rollercoastera, czuję, że tempo jest dla mnie ciut za wysokie i przewiduję lekkie odcięcie na drugiej rundzie :p

Korzystając z tego, że nasz peleton znowu zjechał się do kupy decyduję się trzymać koła tak długo, jak tylko dam radę. Mniej więcej w połowie rundy na horyzoncie pojawia się koszulka... unitów! Myślę sobie - no ładnie, już czuję się zwycięzcą, bo udało mi się dojść Krzycha ;) Tak naprawdę to wcale mu się nie dziwię, że wolał na nas poczekać, niż samotnie gonić rybki i chwasty - przy tak mocnym pociągu samotna ucieczka nie miała sensu.

Druga połowa pierwszej pętli to ciągłe napieranie do przodu, parę zrywów m.in. w wykonaniu Krzycha i pojedyncze przekleństwa na pojawiające się miejscami błoto ;) Trzymam się z tyłu, z jednej strony jest to bezpieczniejsze w takich warunkach, z drugiej - wiem, że jak tylko chłopaki będą chcieli to i tak mnie zerwą, więc oszczędzam się na tyle, na ile tylko mogę. Przebiegnięcie przez Trojankę jest nawet całkiem przyjemne - buty i tak mam już całe mokre, a woda w rzeczce jest przynajmniej czysta ;)
(foto by RemediuM SE.P)


Po wybiegnięciu z rzeki popełniam duży błąd bo próbuję jechać przez piach, przez co tracę parę sekund na wpięcie i na wypięcie, gdy jazda okazuje się niemożliwa. To powoduje, że grupka, w której jechałem ucieka w siną dal... Przejeżdżając przez linię mety mam około 10 sekund straty :( i jeden bidon mniej ;) (wypadł akurat wtedy, gdy przelatywałem przez matę do pomiaru czasu - grunt to zgubić bidon w dobrym miejscu, bo po zakończeniu zawodów czekał na mnie na mecie :)

Po wjechaniu na singiel zauważam, że moja technika nie jest wcale taka zła i dystans do uciekającej grupki zaczyna się zmniejszać. Na wysokości wąwozów udało mi się nawet ich dogonić i przez chwilę znowu jechałem na plecach Krzycha! Niestety, nie trwało to długo bo na pierwszym prostym odcinku zostałem z tyłu... W tym momencie w zasadzie powinienem skończyć relację :p

Coś tam się jeszcze działo, chwilę jechałem z chłopakami od chwastów (Hubertem Spławskim oraz Arturem Małkowskim), tempa nie wytrzymał również Jan Zozuliński. Po chwili zrobiło się jednak pusto zarówno przede mną, jak i za mną. Niby nie dopadł mnie zgon, ale musiałem zapłacić za zbyt mocną jazdę na pierwszym kółku. Mimo słabnącej nogi ciągle jednak kontrolowałem sytuację za mną i przez metę przejechałem bez utraty żadnej pozycji od momentu odpadnięcia od grupki, czyli taktyka pijawki na pierwszej pętli i walki o przeżycie na drugiej tym razem przyniosła sukces, bo niewątpliwie jest nim dla mnie zajęcie czwartego miejsca w kategorii!!! Mimo wyraźnego osłabnięcia jestem bardzo zadowolony z wyniku. Drużynowo to już w ogóle rewelacja! Krzychu DRUGI w M3, ja CZWARTY, a Jacek SZÓSTY w M4. W generalce zamykamy podium tuż za Rybczyńskimi, którzy dali tego dnia pokaz swojej siły, oraz zawzięcie goniącym ich Agrochestem,. Fajnie znaleźć się w tak ścisłej czołówce :) (foto by RemediuM SE.P)


Czas: 02:13:37
Check point1: 00:25:25 (13)
Check point2: 01:04:38 (15)
Check point3: 01:30:35 (14)
MEGA Open: 14/91 (6 DNF)
MEGA M3: 4/34 (3 DNF)
Strata: 0:07:50 (Bartłomiej Oleszczuk)
DST: 55,40 km
Uphill: 402 m
AVG: 25,15 km/h
Vmax: 47,1 km/h
CADavg: 88 rpm
Garmin Connect

CADavg: 91 rpm | Garmin Connect | Koszarowa - Krzyżanowice - Cienin - Pasikurowice - Skarszyn - Głuchów Górny - Czachowo - Radłów - Skotniki - Piersno - Boleścin - Krakowiany - Zaprężyn - Bierzyce - Łozina - Łosice - Szczodre - Domaszczyn - Pruszowice - Zakrzów - Koszarowa

Dziś rozbijanie gruzłów kwasu mlekowego po wczorajszym kręceniu po Sowich ;)


Ślęża zdecydowanie góruje nad Wrocławiem.


Kwiatki dla żony spod samej Prababki.


Jakie są, każdy widzi :)

CADavg: 86 rpm | Garmin Connect | Koszarowa - WOMP - Ołtaszyn - Komarowice - Szukalice - Galowice - Wilczków - Jaksonów - Przecławice - ERROR - Tyniec nad Ślężą - Popowice - Jordanów Śląski - Świątniki - Księginice Małe - Będkowice - Sulistrowiczki - Przełęcz Tąpadła (384 m n.p.m.) - Sady - Górka - Sobótka - Strzegomiany - Będkowice - Sulistrowiczki - Przełęcz Tąpadła - Tąpadła - Wiry - Jędrzejowice - Kiełczyn - Tuszyn - Włóki - Dzierżoniów - Pieszyce - Kamionki - Przełęcz Jugowska (801 m n.p.m.) - Sokolec - Przełęcz Sokola (754 m n.p.m.) - Rzeczka - Walim - Przełęcz Walimska (755 m n.p.m.) - Modlęcin - Glinno - Michałkowa - Jezioro Bystrzyckie - Lubachów - Złoty Las - Modliszów - Komorów - Milikowice - Witków - Stary Jaworów - ERROR - Nowy Jaworów - PKP Jaworzyna Śląska - teleportacja :) - PKP Wrocław Główny - Koszarowa

Ponoć obraz jest wart więcej niż tysiąc słów, więc dziś będzie sporo zdjęć :) No to zaczynamy!
W sobotę zmuszony jestem wstać dość wcześnie, bo o 7 rano muszę zameldować się na godzinkę w pracy. W międzyczasie wcinam śniadanie, trochę pogaduszek o rowerach i jazda! Jednak już po paruset metrach wjeżdżam na drogę gruntową między działkami. Tak mi się wydawało, że nie ma tam asfaltu, ale zaufałem nawigacji... Kilka słów o niej. Trasę zaplanowałem na GoogleMaps, ale z włączonym "rowerkiem" i to przez niego zaliczyłem kilka errorów... Link do stworzonej w GoogleMaps trasy wrzucam do  GPSVisualizera, dzięki czemu mam gpx'a, którego następnie wrzucam do plotaroute, gdzie dodaję ewentualne wskazówki o ważnych punktach i ściągam plik tcx, który ostatecznie ląduje w Garminie w folderze NewFiles. Trochę to skomplikowane, ale działa ;)

No dobra - miał być wpis o wycieczce a nie o Garminie ;) Po wyjechaniu z miasta dziwnie zaczęło mnie kuć lewe kolano, a po chwili prawe :( Nie mam pojęcia, czym było to spowodowane, ale ważne że po paru kilometrach przestało. Wiatr trochę przeszkadza, więc jadę spokojnie. Niestety w Przecławicach łapię konkretnego errora. Niby można było nadłożyć trochę km i objechać asfaltem, ale droga początkowo dobrze się zapowiadała, jednak po pewnym czasie zmieniła się w coś takiego. Zdecydowanie nie na szosówkę!


W sumie bawię się w taką orkę prawie 5 kilometrów :) aby za Tyńcem wskoczyć na rewelacyjny asfalt z jeszcze bardziej rewelacyjnym widoczkiem. Ehhhh... mógłbym tamtędy jeździć codziennie!!!


Dojeżdżając do drogi okalającej Ślężę ostatecznie rezygnuję z powrotu do Wrocka rowerem i funduję sobie gratisową pełną pętlę, co daje mi dodatkowe 22 km i pewnie z 300 w pionie. W pakiecie znajdują się pozdrowienia od kolarzy jadących z naprzeciwka :)


Przede mną chyba najnudniejszy odcinek, czyli przelot do Pieszyc. Robi się płasko, a boczno-przedni wiatr nie pomaga.
Nudę zabija piękna panorama Gór Sowich oraz pole golfowe Gorko Golf.


W Kamionkach zaczyna się clou wyjazdu, czyli podjazd na Przełęcz Jugowską. Na odcinku 9,5 kilometra mamy przewyższenia 453 metry a średnio 5%. Na najbardziej nachylonych 100 metrach maksymalnie "tylko" 10%, czyli jest to przyjemny i długi podjazd. A przynajmniej taki pewnie by był, gdybym nie miał już 100 kilometrów w nogach :)


Był podjazd, będzie i zjazd (minął nadzwyczaj szybko ;) W Sokolcu robię dłuższą pauzę pod sklepem i zaczynam podjeżdżać pod kolejną z przełęczy - Sokolą. Jednak, żeby nie było zbyt łatwo, wybieram skrót... 1300 metrów ze średnim nachyleniem 11%. Miejscami 20% - myślałem, że się na plecy przewrócę :p


Po wdrapaniu się na przełęcz mam serdecznie dość. Dobrze, że przede mną długi zjazd do Walimia. Na 4,2 km zjazdu wykręcam średnią 52,6 km/h co daje mi... 160 miejsce na stravie!!! Koleś, który ma KOM'a wykręcił średnio 73,7 km/h z maksem 92,5 km/h. Psychole...

W Walimiu znowu trochę pobłądziłem, bo Garmin chciał mnie poprowadzić jakąś ścianką, ale po przejechaniu przez park, w którym odbywa się akurat impreza, trafiam na właściwą drogę prowadzącą na Przełęcz Walimską.


Widoczki powalają!


Do szczęścia brakuje tylko zimnego browarka i Mariana, który powiedziałby, który z pagórków to Węgielnik ;)


Ciekawe, co jest za zakrętem ;)


Za Przełęczą Walimską skręcam w lewo w super drogę przez Glinno i Michałkową. Równy asfalt na szerokość jednego samochodu, sporo zakrętów przez urokliwe wioski, mega widoczki i co najważniejsze... jadę w dół :) W sumie 8,1 kilometra i średnio 4% zjazdu. Bajka!!!


Widokówka z Wielką Sową w tle :)




Po 15 minutach świetnego zjazdu ląduję nad Jeziorem Bystrzyckim (lub jak kto woli Lubachowskim). Dziwnie duże łabędzie tam mają :)


Zapora na jeziorze ma 44 metry wysokości i  230 metrów długości.




Widoczki po prostu miażdżą :)




W tym miejscu fotorelacja się kończy, bo w Lubachowie zerkam na odjazdy pociągów z Jaworzyny Śląskiej i stwierdzam, że wyrobię się na ten za niecałą godzinę. W końcu zostały mi tylko 22 kilometry... Zapomniałem tylko, że zaplanowałem sobie jeszcze wdrapywanie się do Modliszowa ;) Żeby było ciekawiej, już przed samą Jaworzyną, trasa na Garminie znowu prowadzi jakimś polem, jednak tym razem, nauczony poranną orką, wybieram objazd asfaltami, przez co robi się jeszcze dalej do dworca.  Koniec końców na peron wpadam trzy minuty przed odjazdem. Ufff, udało się :) To był MEGA wypad!!! :)

CADavg: 83 rpm | Garmin Connect | Koszarowa - Krakowska - Bierdzany - Nowy Dom - Mokry Dwór - Czarna Łacha - Kotowickie Wagórza - J. Dziewicze - mosty kolejowe!!! - Czernica - Jeszkowice - Janowice - rollercoaster :) - Gajków - Kamieniec Wrocławski - Jany - Las Strachociński - Jaz Bartoszowicki - Koszarowa

Kolejny, rewelacyjny wypad z PM Rider. W planach mieliśmy wziąć na testy elektryka Haibike, ale byliśmy tylko we trójkę (mały i duży Tomek oraz ja ;) i stwierdziliśmy, że to bez sensu bo przy 25 km/h odcina zasilanie, więc będzie nas spowalniać :p Na treningu było wszystko! Sporo nowych ścieżek i singli, trochę błota, rewelacyjne widoczki no i oczywiście wały ;) Oprócz tego jak zawsze spoko rozmowy, ale również parę smaczków - omijanie krów na singlach :D , zabawy na rollercoasterze i... przejazd dwoma mostami kolejowymi.

Pierwszy z nich ma około 210 metrów długości i rozpięty jest nad starym korytem Odry zwanym Starą Odrą lub błędnie Jeziorem Panieńskim (właściwa nazwa powinna brzmieć np. Jezioro Wężowe od niemieckiego Schlangensee, gdyż taka pojawiała się na starych niemieckich mapach). Most zbudowano w 1909 roku, od razu jako dwutorowy, ale ten drugi tor nigdy nie powstał :)
(foto by: bejotka)


Przejazd przez most prowadzi "bezpiecznym" chodnikiem. Niby deski całe, niby piękna secesyjna barierka, ale człowiek jednak trochę sztywnieje jadąc między zardzewiałym żelastwem z jednej a dziurami między kratownicami z drugiej strony :)
(foto by: Zdzisław K. dolny-slask.org.pl)


Drugi z mostów również oddano do użytku w 1909 roku, ale ten jest ponad dwukrotnie dłuższy (430 metrów) i znajduje się nad właściwym korytem Odry. Z ciekawostek warto wspomnieć, że 13 września 2012 roku na moście wykoleiły się dwa wagony pociągu towarowego. (foto by: Marek Potocki)


Jakby ktoś chciał wykoleić się rowerem to jest nawet łatwiej niż na pierwszym moście, ponieważ na sporej długości barierka jest bardziej licha, a i miejscami chodnik dużo węższy (naprawdę miałem ciepło z moim 720 mm wiosłem :p ).
(foto by: MT. dolny-slask.org.pl)

CADavg: 83 rpm | Garmin Connect | Koszarowa - Jaz Bartoszowicki - Las Strachociński - Łany - Blizanowice - J. Dziewicze - und zurück do domu

Dla odmiany wyjazd w teren, kierunek - Jezioro Dziewicze i single na Kotowickich Wzgórzach.


Okolicę znam z kwietniowego wyjazdu z Tomkiem z PM Rider. Owszem trochę pobłądziłem, kilka razy musiałem spojrzeć na mapę, ale trafiłem tam, gdzie chciałem. Na singlach zero ludzi, za to chmary komarów. W jednym miejscu na zjeździe na zakręcie hamuję przodem, koło ucieka na bok i funduję sobie lot przez kierownicę. Nic poważnego się nie stało, ale ręka trochę poobdzierana bo wylądowałem na pieńku. Dobrze, że ręką, a nie głową ;)


Na drugiej pętli już bez przygód. Później jeszcze tylko rundka wokół uroczego Jeziora Dziewiczego, znowu trochę błądzenia i szybki powrót do domu. Wzdłuż Wschodniej Obwodnicy wielu kolarzy, rolkarzy i innej maści nienormalnych ludzi, którzy zamiast siedzieć przed telewizorem z piwem w ręku i oglądać TVP woleli wyjść na świeże powietrze. Dziwaki! ;)